Jona gaf twee grote profetieën. De eerste is opgeschreven in II Koningen 14:25 – om de grenzen van Israël te vergroten. Het was een boodschap van overwinning en kracht. Hij scheen heel gemotiveerd aan dit soort profetie.
De tweede werd opgenomen in het Boek Jona om berouw te brengen en opwekking aan het volk Assyrië - een Heidense stad, vaak gezien als een vijand van Israël. Jona wilde deze boodschap helemaal niet graag brengen. Het was tegen intuïtie en tegen zijn motivatie en oriëntatie. Hij zei “Nee” tegen de Heer.
Hij moest zijn eigen weerstand tegen deze boodschap overwinnen. Toen hij dat deed, (geholpen door een grote vis), bracht de boodschap opwekking aan het hele land. De boodschap was gebaseerd op zijn eigen persoonlijke getuigenis van een wonderbaarlijke “dood en opstanding” ervaring. Dat was een vorm van voor evangelische boodschap. Hij vervulde een beeld van Yeshua (Mattheüs 12:40).
Een hele natie kwam tot geloof. Dit was een voorbode van de toekomstige internationale Heiden kerk. Het was een voorganger van Paulus die predikte tot de Heidenen en kerken stichtte over de wereld.
Daarbij komt nog, de morele reformatie in hert land Assyrië veranderde de hele samenleving. Het werd het machtigste land op aarde en domineerde de geschiedenis van het Midden-Oosten de hele 8ste eeuw BC. Ze werden een groot, machtig “koninkrijk” op aarde.
Berouw, opwekking, getuigenis van de dood en de opstanding van Yeshua, Heidense kerk, koninkrijks autoriteit, veranderende geschiedenis….. dat kwam allemaal voort uit één boodschap! Jona’s twee profetische boodschappen waren gelijk vormend, maar de Assyrische boodschap had meer effect dan de Israëlitische. De boodschap die dood aan hoogmoed en ego vereiste bracht meer teweeg dan die van overwinning en kracht.
Mensen zijn normaliter meer gemotiveerds naar het soort boodschappen dat past bij ons idee van overwinning, maar vaak is het zo dat de boodschap die ontkennen van jezelf en je ambitie degene is die groter resultaat heeft voor het koninkrijk van God. Zelfs Yeshua morst bidden: ”Niet Mijn wil, maar de Uwe…” in Gethsemane voor de kruisiging. Uiteindelijk heeft die zelf verloochenende gehoorzaamheid meer vrucht geproduceerd dan Zijn genezende wonderen voor het kruis.
We kunnen ook in deze twee soorten profetie de twee gelijke paden van Israël en de Kerk zien. De discipelen van Yeshua wilden “het koninkrijk voor Israël herstellen.” (Handelingen 1:6) in de eerste eeuw. Hoewel, Yeshua stuurde hen naar de Heidenen “tot het einde van de aarde” (Handelingen 1:8). Misschien wilden zij het koninkrijk niet “geven”, net als Jona dat niet wilde.
Dank God, vandaag hebben we de gelegenheid beide te doen. Wij dienen het herstel van Israël en de Kerk (Romeinen 11). Beide komen tot hun volheid als we het komende koninkrijk van de Messias op aarde naderen.
