Door de Jaren heen heb ik een gelijksoortige fout gezien bij grote leiders in de politiek van Israël en de Charismatische Kerk. Ik noem het “het Messias Complex”. Op de een of andere manier is het niets meer dan een goed ouderwets mannelijk ego. Maar in deze gevallen gaat het samen met een doel de wereld te redden door Israël of de Kerk. Neem een hoogbegaafd individu, met een groot ego, voeg daarbij politieke macht, een religieus doel, Israël, de eindtijd en een urgente situatie; en – oeps – daar heb je het Messias complex.
Yeshua zei dat de grootste man die ooit geleefd heeft, volgens natuurlijke menselijke gaven en capaciteiten Johannes de Doper was. Maar Johannes zei:
Johannes 3:28,30
U bent zelf mijn getuigen dat ik gezegd heb: “Ik ben de Christus niet, maar ik ben voor Hem heen uitgezonden.”
“Hij moet meer worden, ik echter minder.”
Johannes liet niet de grootheid van zijn roeping ‘naar zijn hoofd stijgen’. Hij herinnerde al snel zichzelf en anderen dat hij niet de Redder was. Hij was niet de Messias. Zij, die geroepen zijn voor grote rollen in het koninkrijk van God moeten dit eenvoudige principe ook voor ogen houden. Jij, mijn vriend, bent niet de Messias. Je bent niet onze Redder. Dat is voor Yeshua en Yeshua alleen.
Hoe belangrijk de roeping ook is die ons is gegeven, we moeten nooit het centrum van het plaatje worden. Yeshua is het centrum van het plaatje. Het gaat niet om jou en mij. Het gaat om Hem.
Ik ben verbaasd hoe getalenteerd en capabel de mannen zijn die premier geweest zijn van Israël in onze generatie. Zowel de linker als de rechterflank: Begin, Shamir, Peres, Netanyahu en Barak. Netanyahu en Barak, jonger dan de andere mannen in deze groep, hadden meer de neiging zichzelf te zien als degene die de situatie ‘redden’. Op hun beurt hebben zij allebei anderen om hen heen in de regering afgestoten en zijn in de problemen geraakt.
Als we erkennen dat Yeshua de Redder is en dat wij, mensen, wandelen naar Zijn wil op aarde, dan moet nederigheid samengaan met ons geloof. Niet iedere situatie is ideaal en we moeten ruimte maken voor tijdelijke compromissen. Daarmee bedoel ik natuurlijk geen morele compromissen. Moreel moeten we altijd streven naar een absolute standaard. Toch, als we te maken hebben met andere mensen en in teamwork, en als we zoeken naar oplossingen als goedbedoelende mensen van mening verschillen, dan kan een compromis een deugd zijn.
Sommigen van de grootste geloofsleiders (apostelen, profeten en evangelisten) in onze generatie, hebben veel schade veroorzaakt en verdeeldheid als ze het belang van hun eigen rol zagen als middelpunt van het succes van het koninkrijk van God. Mijn bediening wordt het middelpunt. Mijn roeping de is belangrijkste. Nou, niet noodzakelijk. Als je Jezus was misschien wel. Maar dan nog, Hij wist hoe Hij Zijn hele leven moest afleggen voor anderen.
Kijken naar het succes van onze bediening en hoe belangrijk onze roeping wel is, wordt een satanische vorm van trots als het gaat boven het afleggen van ons leven voor anderen.
Mattheüs 16:21-23
Van toen aan begon Jezus Zijn discipelen te laten zien dat Hij naar Jeruzalem moest gaan en veel zou moeten lijden van de kant van de oudsten en de overpriesters en de schriftgeleerden, en dat Hij gedood zou worden en op de derde dag zou worden opgewekt. En Petrus nam Hem apart en begon Hem te bestraffen; hij zei: “God zij U genadig, Here, dit zal beslist niet met U gebeuren.”
Maar Jezus keerde Zich om en zei: “Ga weg, achter Mij, satan! U bent een struikelblok voor Mij, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen.”
Petrus probeerde Yeshua over te halen te denken aan het succes van Zijn bediening en het belang van Zijn roeping, in plaats van Zijn leven af te leggen. Yeshua bestrafte die volkomen menselijke houding als een satanische misdaad. Afrekenen met je trots zou wel eens meer kunnen helpen voor degenen om je heen dan bezig zijn met je gaven, roeping en bediening.
We hebben je niet nodig als de Messias. We hebben er al een!
