Door Asher Intrater
Soms krijgen wij als leiders de kritiek dat we trots zijn en proberen eer naar onszelf te trekken en naar onze eigen bediening. Ik wil beginnen met vergeving vragen aan iedereen die dat zo gevoeld heeft, en voor alles dat we gedaan hebben dat uit ons ego en exclusiviteit kwam.
Dat is een zondige en slechte gewoonte.
We geloven dat de juiste houding het tegenovergestelde is. Moge de Heer ons genade geven om te wandelen in ware nederigheid en inclusiviteit.
Een geweldig voorbeeld werd ons gegeven door Yohanan (Johannes de Doper in Johannes 3:27-30):
Johannes antwoordde en zei: Een mens kan niets aannemen, als het hem niet uit de hemel gegeven is. U bent zelf mijn getuigen dat ik gezegd heb: Ik ben de Christus niet, maar ik ben voor Hem heen uitgezonden. Wie de bruid heeft, is de bruidegom, maar de vriend van de bruidegom, die erbij staat en hem hoort, verblijdt zich zeer over de stem van de bruidegom. Deze blijdschap van mij is nu volkomen geworden. Hij moet meer worden, ik echter minder.
Iemand kan geen aanspraak maken op zalving, zegen of autoriteit. Dat moet van boven komen. Alle bevoegdheid moet gegeven worden, niet genomen. Er is geen ruimte voor egoïstische ambitie in Gods koninkrijk.
Als we zien dat iemand anders gezegend wordt, dan zouden we God de credit moeten geven, Die die persoon gezegend heeft in Zijn genade. Daarom is er geen plaats voor jaloezie. Goede dingen komen van God. Hij houdt van iedereen. Niemand “verdient” de genade die ze ontvangen. God is net zo verlangend om jou te zegenen als ieder ander.
We moeten ook uitkijken, als we ernaar streven God te “dienen”, dat we niet denken dat wij het centrum van het verhaal zijn. Johannes zei: “Ik ben de Messias niet.” Soms zien we onszelf als de sleutelfiguur in wat God doet. Dat is fout en zelfgenoegzaam. Het verhaal hier gaat niet over jou; het gaat over Yeshua.
Het lijkt mij dat de meeste mensen leven in een fantasie verhaal over zichzelf. Er is een gezegde in het Hebreeuws: “Je leeft in een film.” Veel mannen (ik denk vrouwen ook, maar ik ken de psyche van de man beter) leven alsof zij sterren zijn in een film; dat alle andere om hen heen een bijrol vervullen, “ondersteunende” acteurs zijn. Dat is echt pijnlijk.
Het werkelijke “filmscript”, waarin we allemaal spelers zijn, heeft een centrale held. Niet ik, niet jij. Het is Yeshua.
Aan wie behoort de bruid?
Als toevoeging zei Johannes dat de “Bruid aan de bruidegom behoort”. Dat is het volk van God. De bruidegom is de Messias. Het model van de bruid hier betekent een stuk eigendomsrecht – bezit zoals de romantische en seksuele gevoelens van een man ten opzichte van zijn vrouw.
Dit is maar een gelijkenis; maar het punt blijft. Yeshua wil de liefde en aandacht van Zijn volk. Ze behoren Hem toe. Soms willen wij dingen “crediteren” als behoorden zij ons toe; andere mensen zien als “onze kudde”. Dat is slecht en egoïstisch. En het maakt Yeshua boos zoals een echtgenoot die boos is op een andere man die probeert de aandacht te trekken en de liefde van zijn vrouw.
[Deze situatie is suggestief voor politieke dictators die geen echte Christenen in hun land willen, ook als ze weten dat Christenen de beste burgers, arbeiders en patriotten zijn. Waarom zou een dictator tegen hen zijn? Omdat hij alle loyaliteit en liefde voor zichzelf wil. Zelfs als de Christenen geweldige burgers zijn, de liefde van hun hart gaat naar een andere Man.]
We moeten een niet egoïstische soort vreugde leren. We moeten blijmoedig, altruïstisch en plaatsvervangend worden. We zijn als de vrienden van een man die gaat trouwen. We zijn opgewonden en blij met zijn gelegenheid om met zijn vrouw te zijn. We delen deze vreugde bij het huwelijk. We proberen niet de aandacht van de bruid te trekken en haar liefde.
Verschrompel ons ego
Ten slotte zegt Johannes dat Yeshua meer moet worden en hij minder. Het is een natuurlijke menselijke wens meer te worden. Hoewel, geestelijke volwassenheid ziet de wijsheid en het juiste van minder worden. Dat is overwinning over zelfgerichtheid en egoïsme. We doen ons ego verschrompelen. Ons doel is Yeshua “verhogen” – oftewel groter maken. We vinden het geweldig zelf minder te worden in de ogen van anderen en zien dat Yeshua voor hen wordt verhoogd.
Het punt van inclusiviteit houdt in dat we zien dat de zegen van God voor anderen is. Het is niet “van mij” maar “van ons”. We hebben de genade van God “gemeenschappelijk”. Als Gos iets wonderbaarlijks doet door Zijn genade, zien we het als zegen voor allen. Niet voor “ons” en niet alleen voor onze groep, maar voor “ons”, allen die dienaars zijn van de Heer.
We sluiten anderen in bij de zegen; we sluiten anderen niet uit. We zijn niet exclusief, zoals een elite club, als het op de glorie van God aankomt. Het behoort Hem toe, dus blijven wij NEDERIG. Hij geeft het aan alle heiligen, dus blijven wij INCLUSIEF in onze houding.
